กระจ้อน ๒ หมายถึง ว. เล็ก, ไม่โต.
(ถิ่น) น. ตุ้มหู. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑).
ว. จ้อย, เล็กน้อย, เช่น เดินร่อยเรี่ยงามตรูกระจ้อย.(ประพาสธารทองแดง).
ว. จ้อย, น้อย ๆ, เล็กนิด.
(ปาก) ก. เปิด, โจ่งแจ้ง.
ว. แจ่มแจ้ง, ชัดเจน.
(กลอน) ก. เป็นจัก ๆ เช่น กระจักกระจังบัลลังก์บัวหงายธูปรองทองทราย สลับด้วยแก้วแกมนิล. (พากย์).
น. ชื่อลายอย่างหนึ่ง ใช้เป็นลวดลายสําหรับเครื่องประดับที่อยู่บนชั้นหรือตามขอบของสิ่งบางอย่าง เช่น ชั้นฐานธรรมาสน์กระจังมีหลายแบบ เช่น กระจังตาอ้อย กระจังเจิม กระจังปฏิญาณ,เครื่องประดับที่มีลวดลายชนิดนี้ เรียกว่า ตัวกระจัง ใช้ประดับหลังเฟี้ยมลับแลและอื่น ๆ.